Klaus Bräker

Klaus Jürgen Bräker studiował na Uniwersytecie Muzycznym im. Roberta Schumanna w Düsseldorfie pod opieką prof. Edmunda Buschingera (dyplom z wyróżnieniem) oraz Uniwersytecie Muzycznym w Karlsruhe pod opieką prof. Reinholda Friedricha.

W latach 1989-2014 był pierwszym trębaczem Orkiestry Teatru Narodowego w Mannheim, z którą wykonywał szeroki repertuar operowy i symfoniczny. W tym czasie grał również w orkiestrach radiowo-telewizyjnych Südwestrundfunk (SWR) miast Baden-Baden, Freiburga oraz Stuttgartu, a także w Orkiestrze Symfonicznej Radia Hessischer Rundfunk (HR), Niemieckiej Filharmonii Radiowej w Saarbrücken, orkiestrach operowych Stuttgartu, Karlsruhe, Frankfurtu, Kolonii, Monachium, Düsseldorfu, Wiesbaden i innych. Ponadto Klaus Bräker grał w Orkiestrze Kameralnej Mahler Chamber Orchestra oraz Orkiestrze Festiwalowej w Lucernie.

Współpracował z takimi dyrygentami jak: Jun Märkl, Adam Fischer, Zubin Mehta, Daniel Harding, Claudio Abbado, Daniele Gatti, Bertrand de Billy, Michael Gielen, Kristian Järvi, Reinhard Goebel, Rudolph Barschai, Peter Eötvös, Fabio Luisi, Marcello Viotti, David Schalon, Dan Ettinger, Heinz Holliger, Vladimir Jurowski i inni.

W roku 1990 założył Kwintet Instrumentów Dętych Blaszanych „Mannheim Brass”. Formacja ta zdobywała statuetki w konkursach międzynarodowych w Passau, Moers i Narbonne, ale również wykonywała wiele kompozycji na zlecenie jak na przykład Koncert na Instrumenty Dęte Blaszane i Orkiestrę Giji Kantdcheli oraz uczestniczyła w nagraniach czterech płyt.

Zainspirowany ówczesnym dyrygentem Adamem Fischerem, z którym miał okazję współpracować w roku 2000 rozpoczął grę na trąbce barokowej. Jest także rozchwytywanym jurorem międzynarodowych konkursów, prowadzi kursów mistrzowskich w Niemczech i zagranicy, a jego uczniowie zasiadają w czołowych orkiestrach.

Od roku 2001 zatrudniony jest w Uniwersytecie Muzycznym w Karlsruhe, początkowo na stanowisku wykładowcy klasy trąbki, a od roku 2013 jako profesora tejże akademii. W nauczaniu kładzie duży nacisk na muzykę kameralną oraz grę ensemblową starając się zapewnić studentom możliwie szerokie wykształcenie.